De verontschuldigingen van Faoud Ahidar zijn totaal dubbelzinnig
We beginnen met het verslag in Bruzz hierover.
Begin artikel Bruzz “In een verklaring, die hij vanmiddag in een bijzaaltje van het Brussels parlement voorlas, zegt hij dat hij zich in het interview met Zinneke.tv niet zorgvuldig genoeg heeft uitgedrukt. “Ik kies de kant van alle slachtoffers, Israëlisch of Palestijns en excuseer me dat dat in het interview niet zo is overgekomen. Maar, iedereen die me kent, weet dat ik al jaren strijd voer voor de legitieme rechten – een menswaardig bestaan in een eigen staat – van de Palestijnen.”
Ahidar zei ook dat hij al verschillende keren met zijn eigen ogen de ellende in Gaza heeft gezien. “Iedereen weet dat ik daar altijd bijzonder emotioneel over word.” In het gesprek met Zinneke.tv, zo gaf Ahidar ook aan, heeft hij zijn emoties te veel de overhand laten halen. “Ik begrijp dat sommige woorden heel zwaar zijn binnengekomen en aanleiding hebben gegeven tot conclusies die ik nooit bedoeld heb. “
Verder stelde Ahidar dat hij in het interview op geen enkel moment de aanval van Hamas op Israëlische burger heeft willen minimaliseren. “Ik veroordeel die terroristische aanslag, net als de Israëlische bezetting en de huidige aanvallen tegen een bevolking, die niet eens kan vluchten voor het geweld, met als gevolg: duizenden slachtoffers. Het enige dat ik wil is dat Palestijnen en Israëliërs in vrede kunnen leven, hoe moeilijk dat ook zal zijn.” – einde artikel Bruzz
Ten eerste over de verontschuldigingen zelf. Hij zegt dat de conclusies die hij zelf trekt tijdens het interview ‘nooit bedoeld zijn. Maar hij heeft in het interview zelf die conclusies getrokken en als je het interview goed bekijkt dan heeft hij helemaal geen schrik van die conclusies, integendeel hij bouwt ze zelfs verder uit.
Het enige wat hij niet had voorzien is dat andere mensen daar heel erg van geschrokken zijn en helemaal niet zijn conclusies over de derde wereldoorlog of het opnemen van de wapens al hebben genomen en dat in plaats van een Marokkaans theehuis (sorry niet racistisch bedoeld) waar hij weinig tegenstand zou hebben, in de Belgische maatschappij en gelukkig in het parlement nog voldoende rustige mensen rondlopen die proberen hun hoofd koel te houden en de spanningen onder controle te brengen terwijl allerhande groepen proberen de boel tot ontploffing te brengen.
Wat hij ook helemaal niet had voorzien is dat door zijn functie als voorzitter van het Parlement van de Brusselse Vlamingen hij in feite in die functie elke volksvertegenwoordiger in dat parlement moet min of meer vertegenwoordigen. Die functie heeft een grotere symbolische waarde dan indien hij gewoon een parlementslid was. De verwachtingen zijn hoger en dus moet zijn gedrag er ook naar zijn.
De verontschuldigingen zelf zijn ook dubbelzinnig. Ofwel veroordeel je een aanslag met 1400 doden en 240 ontvoerden en alle beestachtigheden als een pogrom ondubbelzinnig ofwel probeer je er allerhande ‘oorzaken’ bij te sleuren om het toch maar enigszins te verklaren of aan victimblaming te kunnen doen. Dit zijn geen verontschuldigingen. Dit is zoals ‘sorry dat ik je verkracht heb, maar je had maar geen korte rok moeten aandoen, je vroeg er een beetje om.’
Het is pas na deze duidelijke ontegensprekelijke veroordeling van de pogrom dat je nadien kunt beginnen met het veroordelen van de neveneffecten voor de burgerbevolking van de militaire operaties van Israël als antwoord daarop en dat je kan hopen dat hierna een globaal regionaal vredesakkoord komt.
Iets anders dat niet heel duidelijk in zijn verklaring staat is : Ik erken de staat Israël binnen de grenzen van 1948 (minimum toch). Zelfs dat krijgt hij niet over zijn lippen in duidelijke woorden.
We zouden de parlementsvoorzitter er ook op willen wijzen dat hij veel beter heel boos zou worden op de dictatoriale Hamas die zichzelf en haar helpers miljoenen toeëigend van de honderden miljoenen dollars steun die ze krijgen van Europa maar ook van de rijkere Arabische staten. Hij zou ook kunnen boos worden op de Arabische landen die Palestijnen nog altijd weigeren om een nationaliteit te geven en hen liever opgesloten zien in kampen zoals Gaza dan ze te laten vrij rondlopen in hun eigen land. Hij zou ook kunnen boos worden op Hamas om met haar aanslagen na de Oslo vredesakkoorden waarbij 1000 Joodse burgers het leven lieten, het vredesproces heeft omgezet in een militair zelfbeschermingsproces. Indien hij zich herinnert hoe wij in België en zeker in Brussel leefden na de aanslagen van 2016 moet hij zich maar inbeelden hoe dat zou zijn indien hier wekelijks dergelijke dodelijke bommen zouden ontploffen in de metro en busstations. Maar het is natuurlijk gemakkelijker om boos te zijn op Israël en de Joden, al verwijt hij enkel Egypte een beetje iets (maar niet Hamas).
Dus moeten we iemand geloven die waarschijnlijk uren heeft gewerkt aan het aanpassen van zijn verklaringen om toch niet teveel door het stof te moeten bijten ? Voor ons is hij zijn volledige geloofwaardigheid kwijt. Want iedere keer het ertoe zal spannen zal hij onmiddellijk de kant kiezen van de Palestijnen en de Joden met alle zonden van Israël overladen. Hij is niet iemand waarop we kunnen rekenen om in tijden van spanning de boel onder controle te houden, integendeel – hij is een onvoorspelbare factor die beter in een post zit van waaruit zijn woorden niet zwaarder wegen dan die aan de toog worden verkondigd.
Het is duidelijk dat de misdaden tegen Joden voor hem niet belangrijk genoeg zijn om als volwaardige misdaden te beschouwen die hij onmiddellijk had moeten veroordelen in alle duidelijkheid op 7 oktober. Deze missie ‘Save My Job’ heeft daarom GEEN enkele geloofwaardigheid. In 2024 zullen we dat herinneren.
About The Author
