De enige goede Jood voor palestijnen is de anti-jood
We kunnen begrijpen dat zelfs Joden niet akkoord kunnen zijn met een oorlog, regering of land en er is niets dat hen verplicht om Israël meer te steunen dan katholieken zich vandaag zouden moeten verplicht voelen om alles te steunen wat het Vaticaan zegt of doet. En dat is goed.
We kunnen begrijpen dat het Joodse voor zelfs Joodse mensen niet de belangrijkste identificator is en dat er andere identiteitslagen zijn die veel belangrijker zijn in hun publiek imago, hun politieke opinie, sexuele voorkeuren of wat dan ook. Het feit dat je Joods bent weerhoudt je niet om je nationaliteit, sexualiteit, politieke opinies…. veel belangrijker te vinden en zelfs het Joodse van je meerlagige identiteit in de onderste schuif te leggen. De vraag is immers of je vb een Joodse communist bent of een communist die Jood is ? Voor de buitenwereld wordt meestal sterk de nadruk gelegd op het Joodse element maar is dat voor de betrokkenen ook altijd zo ?
We kunnen begrijpen dat Joden die niet in Israël wonen het helemaal niet akkoord kunnen zijn met de regering, politiek of opinies van Joden die er wel wonen of veel verblijven en ook dat is hun goed recht. De relaties tussen elk moederland met haar eigen plaatselijke politieke elites en bewegingen en hun soms eigenwijze bemoederende diaspora die zich ooit over de wereld verspreidde zijn altijd redelijk complex geweest voor hetzij welk land.
Allemaal respect daarvoor
Maar het Joodse element van iemands identiteit heeft door de complotwaanzin van het antisemitisme die uiteindelijk uitmondde in de Holocaust en de naoorlogse Oosteuropese pogroms en westerse verwaarlozing enerzijds en het ontstaan van de staat Israël anderzijds een moeilijker plaats gekregen in het publieke debat.
In feite doet het er allemaal niet toe. Of je nu Jood bent of niet, het is belangrijk hoe je Israël steunt of helemaal niet. Dat je daarbij ook nog Jood bent maakt het misschien nog sterker en belangrijker maar au fond moet je geen Jood zijn om te begrijpen dat de Joden – net zoals de Koerden vb – na eeuwen vervolging een thuishaven nodig hadden. Dat het uiteindelijk Israël werd lijkt vandaag logisch maar eerst werden tientallen andere voorstellen gedaan en halfslachtig uitgewerkt zodat uiteindelijk Israël steeds weer de logische keuze werd – al was migratie naar de VS altijd veel populairder voor en na WWII dan naar Palestina. Alleen ontstond er voor de zionisten in Palestina door het totaal gebrek aan ook maar enige menselijkheid van de geailleerden (ook Russen) direct na WWII voor de overlevenden van de illegaliteit en de Holocaust een unieke mogelijkheid om tienduizenden Joden de kans te geven om onmiddellijk naar Palestina te vertrekken ipv van te wachten tot de VSA hen misschien ooit zou toelaten. De VSA deed dit uiteindelijk wel enkele jaren later onder zeer strikte voorwaarden.
Je moet geen Jood zijn om de staat Israël te steunen. Je moet enkel begrijpen waarom na WWII Israël werd opgericht. Niet omwille van de Holocaust maar omdat het voor de overlevenden van het nazisme met haar Holocaust en de naoorlogse pogroms dit de snelste mogelijkheid was om te vertrekken uit de onzekere hel. Uitgezonderd de UK was er niemand die hen dit wou verhinderen, integendeel zelfs.
Maar je hebt ook mensen, waaronder Joden die het bestaansrecht van Israël ontkennen en anderen die hopen dat de Palestijnen uiteindelijk wel zullen begrijpen dat enkel vrede vooruitgang betekent, net zoals Europa zich enkel heeft kunnen ontwikkelen omdat Frankrijk en Duitsland na eeuwenlang oorlog voeren nu enkel nog handel voeren. Over de manier waarop Israël moet worden beschermd tegen de onophoudelijke aanvallen en aanslagen en hoe de Palestijnen partners kunnen worden van wat eens de rijkste regio van het Midden-Oosten zou kunnen worden zijn overal de opinies zo verdeeld als de duizenden stukjes van een altijd onvolledige en onmogelijke puzzel. Dat dit ook onder Joden zo is, is niet meer dan normaal.
Maar we moeten misschien stoppen met het accent te leggen op het Joodse karakter van die discussie. Misschien is het gewoon beter dat de discussie over Israël en al haar facetten van haar beleid niet enkel en alleen een Joodse zaak is. Het is gewoon de zaak van ons allemaal en dit omdat de bestaansreden van Israël een zaak is van ons allemaal. We willen allemaal dat alle personen – ook Joden – waar ze zich ook bevinden ergens een Safe Haven kunnen vinden als ze ten onrechte worden vervolgd of gediscrimineerd. Het is sinds eeuwen een essentieel onderdeel van onze democratie en ook in België hebben we sinds eeuwen politieke vluchtelingen hier een veilig onderdak geboden. Dat Israël dit voor Joden nog beter doet is haar feitelijk bestaansrecht en zolang Joden elders in de wereld worden gediscrimineerd en bedreigd is dit haar bestaansplicht.
Het probleem is dat sommige Joden dit laatste helemaal niet willen erkennen en meegaan in het discours van de grootste vijanden van Israël en zich door hen laten gebruiken in hun propaganda als nuttige idioten zoals doorheen de geschiedenis andere Joden zich gemakkelijk lieten gebruiken door regimes. Het is omdat voor hen hun Joods zijn op zich niet zo belangrijk is of heel individualistisch wordt ingevuld. En dit is geen kritiek op iedere jood die kritiek zou hebben op een facet van Israël. Dit is enkel gericht op hen die het bestaansrecht van Israël op zich ontkennen in de hoop zo hun eigen geweten te sussen.
Ze laten echter zo heel veel Joden in de steek voor wie de Joodse staat Israël de enige plaats is waar ze op een vrije ongedwongen manier kunnen beslissen hoe Joods ze wel of niet willen zijn of worden. Dat is niet alleen niet echt Joods, het is gewoon onmenselijk. Ongeacht welke kritiek je kan hebben op het beleid.
Over de bestaansplicht van Israël discussiëren we niet. En Joden die Israël niet willen en liever een Palestijnse staat zien, zijn gewoon Joodse Palestijnen. Want daar ligt het belangrijkste van hun identiteit. Dat is ook de enige reden dat ze zonder schroom zich kunnen scharen in betogingen met slogans die oproepen tot het verdrijven van de Joden uit Israël, sorry Palestina.
About The Author
