het antisemitisme dat we nu zien is maar het tipje van de ijsbergen

Het zijn momenteel moeilijke tijden – om het zacht uit te drukken – indien je vandaag Jood bent (of pro – Israël) en daar openlijk voor durft uitkomen. In het beste geval wordt je uitgemaakt voor babymoordenaar of spreken mensen niet meer tegen je maar enkel nadat ze je uitgescholden hebben met het geluid afhankelijk van hun emotionele staat van deze TikTok zombies. Maar dat is nog intellectueel te begrijpen.

Wanneer je echter wordt aangevallen voor je Jood zijn en je leven direct of indirect (Kill All Jews) wordt bedreigd dan is het wel wat anders. Je wordt direct verantwoordelijk gesteld voor daden en doden waar je op geen enkele manier bij betrokken bent geweest. Het zijn wel degenen die na 9/11 zo hard riepen dat we niet alle moslims mochten verantwoordelijk stellen voor de doden van die terreuraanslag al moest je bij sommige islamieten hard zoeken of lang wachten voor je een duidelijke veroordeling kreeg. Dit is nu met 7 oktober weer van hetzelfde maar het grote verschil is dat dit deze keer niet alleen bij Arabische of islamitische medemensen voorkomt.

Nochtans worden de Joden hier aangevallen op een fysieke of psychologische manier die we niet meer zouden aanvaarden indien het zou gebeuren tegen een zwarte student (drugpushers) of een homosexueel of een Arabische student (terrorist). Indien we identiek hetzelfde tegen hen zouden doen dan zouden niet alleen alle soorten instanties en reglementen in werking worden gesteld maar zou de verantwoordelijke aan de publieke schandpaal worden genageld als racist, facist of nazi. Dezelfde mensen zouden dan trouwens op jou een beroep doen om samen met hen hiertegen te protesteren en waarschijnlijk zou je dat doen omdat je als Jood weet hoe erg racisme, discriminatie en intimidatie wel is.

Maar een Joods slachtoffer staat er min of meer alleen voor, ook al omdat in zijn milieu men ‘ermee heeft leren leven’ en het deel uitmaakt van ‘het lijden van Joden’ waardoor men al te veel de tendens heeft om te zwijgen ‘om geen aandacht te trekken’ of ‘omdat het wel zal voorbijgaan’. Tevens wordt het door de instanties niet serieus opgenomen en hebben de anderen in je sociale omgeving weinig begrip ervoor, al zijn ze bang – zeker in de huidige sociale omgeving – om voor ‘Israellover’ of ‘Jodenvriend’ te worden uitgemaakt.

Ook in de media moet je geen soelaas zoeken want onderhuids zit er een totale afkeer tov van alles wat Israël zegt. Dagelijks val je van je stoel over de opinies en uitspraken van zelfs zogenaamde onafhankelijke journalisten en specialisten en lijken dezelfde mensen die vroeger met jou voor verbroedering en humanisme waren, nu de ergste pogrom sinds een eeuw (7 oktober) een logische vrijheidsstrijd te noemen. En niemand die reageert. De Joodse organisaties zijn hier zeker in Europa helemaal niet op voorbereid want niemand had dit zien aankomen omdat iedereen wel dacht dat we hier voorbij waren en dat antisemitisme vooral bij marginale neonazi en fundamentalistische islamieten belangrijk zou zijn. Dat de huidige situatie ernstig is voor de Joodse gemeenschap in de wereld wordt zelfs in de VS bewezen want daar zijn toch machtige en grote Joodse organisaties. Daar moeten Joodse studenten bepaalde universiteiten de facto verlaten omdat ze er niet veilig voelen omdat de verantwoordelijke lokale overheden geen enkel initiatief wil nemen om hen dezelfde bescherming te bieden die een zwarte, islamitische of homosexuele student zou hebben gekregen.

Het is die stilte van de anderen en zeker van de instellingen en diensten die je zouden moeten beschermen tegen dit soort intimidatie die het zwaarst weegt.

Je wordt aangevallen, bedreigd, beschimpt op allerhande manieren en je kijkt rond je en je vraagt je af …. waar is iedereen ? Indien je dan nog links bent en actief in allerhande feministische en antiracistische bewegingen moet dit gevoel nog veel sterker zijn want die mensen waar je vroeger samen mee streed tegen sexueel geweld, discriminatie etc …. staan nu opeens heel hard aan de andere kant je uit te schelden of te bedreigen of de moordenaars van je ‘geloofsgemeenschap’ te verheerlijken of ze zwijgen en als ze spreken dan wordt het ‘ik keur het niet goed’ onmiddellijk gevolgd door een …. ‘maar je moet wel begrijpen’ ….

(citaat uit artikel)

Het is dat wat waarschijnlijk het meest traumatiserend is voor de Joodse studenten en jongeren van vandaag. Ze dachten (en hun ouders waarschijnlijk ook) dat ze een integraal onderdeel van de gemeenschap zouden uitmaken en dat ze niet meer zouden overladen worden met alle zonden van Israël en dat discriminatie en intimidatie tegen hen ook hard zou bestreden en bestraft worden. Maar dit is niet het geval vandaag. Wanneer het er echt op aan kwam, wanneer het voor elke objectieve observator duidelijk werd dat dit racisme, discriminatie en intimidatie is …. hebben internationaal, nationaal, lokaal en in hun eigen leefwereld zoveel organisaties, diensten en mensen zich van hun lafste kant laten zien.

Maar zo kom je terug tot de spijtige essenties van het Jood zijn. Uiteindelijk ben je alleen en moet je kunnen vertrouwen op je gemeenschap en …. je vrienden (zoals wij hier :)) en moet je goed onthouden wie je echt kan vertrouwen en wie de gluiperd is die zal verdwijnen als het te warm wordt en zijn eigen belangen of aanzien zouden kunnen geschaad worden wanneer je werd aangevallen en hij je had kunnen beschermen of verdedigen.

Dat is ook de essentie van het Joods Verzet tijdens WWII (Abba Kovner) en van de stichting van Israël en de reden waarom ze een dergelijke militarisering van haar economie en maatschappij heeft moeten opbouwen. Be Strong or Be destroyed.

Ze zullen je aanvallen. Of ze zullen wachten tot ze je kunnen aanvallen op een zwakker moment. De huidige vloedgolf van antisemitisme is het moment waarop zoveel antisemieten hebben zitten wachten. Alleen kunnen we ze nu tellen. Eén per Eén. En we zullen NIET vergeten. Vandaag niet en later niet.

Zodat we NOOIT MEER verrast zullen zijn en ALTIJD weten op wie we kunnen rekenen en wie niet.