Zelfs op de herinneringsdag van de Holocaust krijgt Minister Gennez het woord JOOD niet over haar lippen …. is er echt zoveel haat ?
Als Joden en beschermers van Joden (zoals we zouden beschermen tegen haat tegen Arabieren of hetzij wie of sexisme of hetzij welke vorm van discriminatie) zijn er verschillende momenten waarop het HEEL duidelijk wordt wie er onze echte vrienden zijn en wie we op zijn minst met de grootste voorzichtigheid moeten bekijken. En wie we helemaal niet mogen vertrouwen.
Een uitstekende dag was natuurlijk 7oktober waar heel wat mensen snel spraken over vrijheidsstrijders en een militaire inval ipv een terroristische inval met meer dan duizend vooral burgerslachtoffers en meer dan 200 ontvoerde mensen. Regelmatig keren we nog terug naar wat mensen op 7 oktober hebben gezegd of juist NIET gezegd want ook stilte spreekt heel duidelijk.
Een andere uitstekende dag is de herinneringsdag aan de Holocaust. Het is dan immers heel duidelijk wie de sereniteit van die dag zou bewaren, wie zou erkennen dat de Holocaust de eerste geïndustraliseerde genocide van een volk was (zelfs als andere minderheden daar ook bij werden gevoegd) en wie daar persoonlijke of ideologische problemen mee zou hebben of zou proberen om het te manipuleren.
We hebben al regelmatig op onze twitter account gezegd dat heel wat rationele, democratische en humanistische mensen sinds de aanslag van 7 oktober in een soort van Hamas zombies zijn veranderd waarbij hun normale intellectuele processen niet meer lijken te werken en we van hen de grootste en gevaarlijkste onzin horen en lezen. We vragen ons soms af of deze personen, media en organisaties binnen 10 jaar niet van hun stoel zullen vallen dat ze zulke gevaarlijke onzin hebben geschreven. In de niet aflatende stroom van fakenews en Israëlhaat in onze media lijkt dit momentel normaal, maar dit was ook zo in de jaren 1930 met het antisemitisme. Het is veel belangrijker om je eigen principes van rechtvaardigheid en degelijke journalistiek zeker vandaag te handhaven ipv steeds te willen hollen achter de meute schreeuwende irrationele Hamas zombies die soms onze straten vult. Maar gelukkig steeds minder vaak en met steeds minder.
Dit is des te meer geval voor een publieke functie zoals een Minister en zeker als die Minister de voorzitter wordt van de Europese Raad van Ministers gedurende 6 maanden. Je zou dus denken dat Minister Gennez na alle Joodse aanvallen op haar afschuwelijke tweets na 7 oktober die ze na verloop van tijd publiekelijk heeft proberen te corrigeren gisteren toch extra oplettend ging zijn bij de publicatie van haar tweet over de herinnering van de Holocaust. Als er iets is dat symbool staat voor Antisemitisme en de indirecte aanleiding voor de vorming en bestaansplicht van de staat Israël dan is het wel de Holocaust. We stellen indirect omdat de ongelooflijk schandalige manier waarop West Europa direct na de bevrijding omging met de Joodse staatlozen, overlevenden, vluchtelingen en ex-verzetslieden veel Joden toen heeft overtuigd dat het zelfs na de Holocaust toch niet meer goed ging komen in Europa en dat Palestina hun veiligste plaats was aangezien het beloofde land Amerika het quota voor Joden na WOII sterk had beperkt.
Dus keken we uit naar de bewuste tweet van Minister Gennez in de hoop dat na de eerste grote vergissing de socialist toch zou hebben ingezien dat voor, tijdens en na WOII veel socialisten vooraan op de barricaden stonden voor het beschermen van de Joden en zelfs voor de vorming van de staat Israël. Gelukkig kan ze die geschiedenis niet uitwissen.
En dan lees je dat. En daar ga je wel even van neerzitten.
Ten eerste wordt nergens verwezen naar Antisemitisme of komt het woord Jood er zelfs niet in voor. Je moet het dus maar kunnen, een tweet schrijven op de dag van de herinnering van de Auschwitz en daarin geen letter schrijven over de Joden. Het is alsof ze het woord Jood niet over haar lippen of toetsenbord krijgt of ze in elk voorstel van haar communicatiedienst het woord Jood geschrapt heeft. Tenzij haar communicatiedienst zo sterk Joden en Israël haat dat ze dit laten primeren op de communicatieverwachtingen die de Joden, de bevolking en de Europese Gemeenschap hebben tov deze minister, vooral gezien haar belachelijke vernederende uitspraken over Duitsland niet lang geleden.
Ten tweede verwijst ze naar de 17 miljoen die door de Holocaust zijn vermoord maar het probleem hiermee is dat deze grote vernietigingskampen uit verschillende onderdelen bestonden en dat de Holocaust met de vergassing zelf pas 1942 ongeveer begon, terwijl de traditionele massamoorden al langer bezig waren. Tevens waren sinds 1933 dan al op zijn minst honderdduizenden mensen opgesloten in werk- en politieke kampen waar soms de levensomstandigheden ook van die aard waren dat veel mensen ze niet konden lang overleven. In die optellingen kom je zowel mensen tegen die omwille van hun medische toestand euthanasie kregen toebedeeld of mensen die gewoon Poolse of Russische burgers werden genoemd.
Het is volgens ons veel gemakkelijker om een duidelijk onderscheid te maken tussen de soorten massamoorden op basis van de verschillende karakteristieken van die massamoorden. Er zijn de politieke massamoorden omwille van de politieke of syndicale opinies van de betrokkenen. Er zijn de sexuele massmoorden op homosexuelen. Er zijn de religieuze massamoorden op vb Getuigen van Jehova. Er zijn de volksmassamoorden waarbij men onafhankelijk van iemands politiek opinie of geloof een hele bevolking in verschillende Oosteuropese en Russische veroverde gebieden of landen massaal vermoordde. Er zijn de medische massamoorden door het gebruik van Euthanasie dat ook de basis was van het vergassingscampagne tegen de Joden (nadat het doodschieten van 1 miljoen Joden in OostEuropa niet echt efficiënt leek).
Het is dan ook een uitgesproken politieke keuze om van de Holocaust of een hutsepot te maken waarbij alles en nog wat wordt samengegooid in 1 grote pot waardoor de specifieke industriële vernietiging van Joden helemaal niet meer aan bod komt en in feite geminimaliseerd wordt. Indien men zich daartegen verzet krijgt men het verwijt dat veel meer mensen zijn gestorven in de kampen en tijdens WOII maar die kan men niet vergelijken met de antisemitische campagne, de praktische planning en nadien de systematische vernietiging van de moorden op een schaal van miljoenen mensen van over het hele Europese continent.
We kunnen zeggen dat Minister Gennez zich had kunnen verschuilen achter de complexiteit van het debat maar ze had – vooral gezien haar voorgaande artikels – ook heel duidelijk uitspreken tegen het antisemitisch karakter van een belangrijk deel van de Holocaust. Het had wat vorige misverstanden kunnen goedmaken – maar daar heeft ze zo te zien helemaal geen zin, zelfs integendeel.
De Joden zijn een verwaarloosbaar onderdeel van de geschiedenis en van het heden en de toekomst. Op basis van deze tweet kan je gerust stellen dat ze met Israël of de Joden het liefst van al helemaal geen rekening zou moeten houden en dat we haar best zo weinig mogelijk zien.
Dat is dan wederzijds want we geloven toch geen woord meer van wat ze zegt.
Daar heeft ze met deze tweet voor gezorgd.
We zouden kunnen zeggen, ‘derde keer beste keer’ maar hoe kunnen we ooit weten dat dat van harte zou zijn of om nog te redden wat er te redden is ?
About The Author
