Humo columniste probeert het antisemitisme van Herman Brusselmans opnieuw te contextualiseren

Dit is een antwoord op deze column van een Humo columniste die waarschijnlijk gemaakt is met goedkeuring van de Humo redactie aangezien juristen van de DPG nu waarschijnlijk elk woord zullen lezen voor iemand van de DPG groep hier nog iets over publiceert.

Dat Israël haatkrant hier plaats voor maakt, moet niemand verwonderen en enkel Israëlhaters zullen dit bewonderen.

“Gekke gewaarwording: bang zijn om te zeggen wat je denkt. Ondanks jaren van doemberichten over cancelculturen, heb ik die angst nu pas ervaren.”

First things first, we gaan eerst zelf weer de slachtofferrol spelen. Want wat Brusselmans overkwam met zijn antisemitisme is in feite cancelculture en woke. Zelfs progressieve antisemieten moeten nu bang zijn. Men had Brusselmans met zijn pornografisch sexuele belediging van succesvolle vrouwen en zijn racistische opmerkingen over negers en zijn antisemitische romans Guggenheim al langer moeten cancelen. Toch als je alles meent over respect, metoo, antiracisme, ….

“Even wat context.”

Ach ook de pogrom van Hamas op 7 oktober moest in een historische context worden gezien terwijl elke contextuele omkadering over de oorlog in Gaza of de zogenaamde 40.000 burgerslachtoffers een schandaal zou zijn voor de ‘objectiviteit’.

“Plots bleek ik als schrijver verbonden aan een blad dat een revisionist onderdak biedt, een antisemiet die oproept tot haat en geweld. Die engerd is, kennelijk, Herman Brusselmans.”

De schone slaapster wordt wakker en begrijpt opeens dat de Raspoetin Brusselmans van Humo in feite een gevaarlijke gek is die de engste dingen over mensen schrijft en dat andere mensen dat ook lezen en daar zelfs aanstoot aan durven nemen.

“De European Jewish Association, Unia en andere organisaties dienden een klacht in. Andere medewerkers van Humo beaamden braaf dat Brusselmans inderdaad te ver was gegaan, in die ene beruchte column waarin dat deelzinnetje staat: “(…) ik word zo woedend dat ik iedere Jood die ik tegenkom een puntig mes los door de keel wil rammen.” Houd het woord ‘deelzinnetje’ even vast. Straks meer over de rest van de column.”

Maar de schone slaapster wordt de Dulle Griet als ze ziet dat tegen deze resem gerechtelijke klachten de inwoners van de burcht Humo Brusselmans Humo niet durven verdedigen over een onbenullig ‘deelzinnetje’

“Arnon Grunberg diende in De Standaard zijn ontslag in als Humo-columnist. Brusselmans zou een revisionist zijn. Dat lijkt me sterk. Een revisionist ontkent de Holocaust en het leed van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat lees ik in die column niet terug.”

Ik denk dat u meer moet lezen over het leed van de Joden voor, tijdens en OOK DIRECT NA WOII om de bestaansplicht van Israël te begrijpen. Het is pas als u dat hebt gelezen en begrepen vanuit het standpunt van de Joden dat u zult begrijpen waarom bestaansrecht/plicht van Israël in vraag stellen revisionisme is. Indirect doet Herman Brusselmans dat.

Neveneffect van satire

“Mij zat het de hele hetze niet lekker, maar ik kreeg mijn gedachten niet meteen helder. Durfde me bovendien niet uit te spreken. Straks, vreesde ik, krijgt de European Jewish Association mij in het vizier. Dat is de rijkelijk gesponsorde organisatie die er als de kippen bij was om een klacht tegen Brusselmans in te dienen. Of Grunberg, die mijn woorden kan draaien en keren tot ook ik een revisionist lijk, of een antisemiet.”

Maar zelfs de Dulle Griet is bang want die smerige gevaarlijke joden zijn zo rijk dat ze moeilijk te verslaan zijn en die Joodse intellectueel Grunberg is zo slim dat hij haar woorden zal kunnen verdraaien op een sluwe manier zoals alleen een Jood dat kan doen. Antisemitisme, sorry dat ik het je moet zeggen.

“Begrijp me niet verkeerd, ik vind de column van Brusselmans zeer bedenkelijk. Hij verwart Joden met Israëliërs met zionisten. En wat te denken van zulke expliciete geweldsfantasieën? Wie naast dat deelzinnetje de hele column leest, moet evenwel toegeven dat hij anderen niet oproept tot geweld. Een alinea later relativeert hij zijn eigen woorden alweer. Aan de andere kant: de kans bestaat dat een echte antisemiet de column leest, denkt “goed gezegd Herman!”, en zich gesterkt weet in zijn overtuiging.”

Oh als Brusselmans ‘Zionisten’ had geschreven zoals de meeste Palestijnse betogers doen, dan was het goed. Al weet ze net zoveel over de geschiedenis en verscheidenheid van Zionisme als over het handboek ‘Rationeel Redeneren’. Ik ben een Niet-Joodse Zionist. Israël heeft een bestaansPLICHT volgens mij. Dus volgens u mag men in mijn nek wel een mes steken ? U moet echt een handboek ‘Rationeel Redeneren’ lezen want uw redenering is geen ontkenning van geweld, maar enkel een verandering van doelwit.

Ze moet wel onderkennen dat anderen die niet zo slim is als haar het kunnen begrijpen als een oproep tot geweld. In anti fascistische literatuur noemt men dit een ‘dogwhistle’ … Op het eerste zicht lijkt het niet op een oproep of goedkeuring van geweld maar zij die geweld (zullen) plegen begrijpen dat alle relativering maar voor de show is.

“Over dat mechanisme, een potentieel gevaarlijk neveneffect van satire, kunnen we inderdaad praten. Maar dat mechanisme zie je al jaren bij Brusselmans. Al ongeveer net zo lang als Grunberg columns schrijft voor Humo. Met deelzinnetjes als (ik haal ze even uit de context, dat is in dit hele debat kennelijk bon ton) “meisjes hebben tenminste een kut waarin je eens fors je eigen vuist kunt proppen” of “zodra ze haar op hun kut hebben, zijn ze oud genoeg”, bevestigt hij, wie weet, de seksuele (gewelds)fantasieën van bepaalde onfrisse types.”

Dus die pornografische klotezinnen van Brusselmans waren ‘satire’. En u noemt zich waarschijnlijk een feministe ? Met feministen zoals u zijn de vrouwen rondom mij helemaal niet beter beschermd. Dan zorg ik als man beter voor ze. U bent een wandelende schande voor feministen en had al jaren Brusselmans moeten buitengekieperd hebben of zelf opgestapt zijn. Als u dat had gedaan als vrouw, als feministe, dan mocht u de volgende paragraaf schrijven.

“Bijzonder dus, dat Grunberg na al die jaren Brusselmans’ satire uitgerekend nu begint te bevragen. Er is een ondergrens en die is bereikt, schrijft hij. Dat mag, maar ik hoop dat Grunberg beseft dat zijn ondergrens meer met dit specifieke onderwerp dan met het gevaar van satire te maken heeft.“

Als vrouwen, antiracisten en democraten evenveel moed hadden gehad als Joden nu hebben tegen Brusselmans dan was die geen miljonair maar een eenzame blogger op een extreemrechts online kanaal.

Musks haatzaaierij

“Nog even over die European Jewish Association, die zo op hun qui-vive zijn voor alles dat riekt naar haatzaaierij jegens Joden. Begrijpelijk, in deze tijden waar het antisemitisme inderdaad toeneemt. Minder begrijpelijk is dat de organisatie graag pronkt met een spreker die ze handig wisten te strikken: Elon Musk. De man die op X grossiert in haatzaaierij. Die een paar maanden geleden nog grossierde in antisemitische complottheorieën. Die zich daar nu voor excuseert, in een publiekelijke grand tour des excuses langsgaat in Auschwitz en op visite mag bij Netanyahu. Zand erover, Elon. Kunnen we nu praten over wat we voor elkaar kunnen betekenen? Musk grossiert evenwel nog steeds in haatzaaierij jegens andere minderheden. Met nogal tastbare gevolgen – kijk maar naar de rellen in het Verenigd Koninkrijk.”

Ah, dus als iemand tot inzicht komt – wat Brusselmans niet deed – en de tijd vrijmaakt om beter te begrijpen waartoe antisemitisme uiteindelijk altijd toe geleid heeft sinds eeuwen – dan is dat hypocriet ?

Indien de antiracistische organisaties hetzelfde zouden kunnen doen met Musk zou dat mooi zijn, maar dat vraagt heel wat inspanningen en misschien een andere manier om de man in kwestie te benaderen. Hij kan wispelturig zijn en zich soms inzetten voor dingen die hij maanden later weer loslaat.

Het is gemakkelijker om iemand te bekritiseren die succes heeft dan om zijn eigen falen te erkennen.

“Het woord ‘hypocriet’ valt in deze sterk gemoraliseerde tijd misschien al te makkelijk. Ik zal het dan ook niet gebruiken. Ik houd het op: veelzeggend. Veelzeggend allemaal.”

Dat is echt hyprocriet.

“Dus, ondanks mijn angst, ondanks het risico verkeerd begrepen te worden, wil ik het toch even opnemen voor Humo. Ik begrijp best dat ze die zin, in de context van de hele column en het werk van Brusselmans zoals we dat kennen, hebben laten passeren. Een lokaal blad en een internationaal gezien obscure auteur zijn nu verstrikt geraakt in een internationale hetze, in de mallemolen van de wereldpolitiek. Op basis van één deelzin die steeds geciteerd wordt, en slecht vertaald.”

Ah mijn lieve werkgever die mij maandelijks een vet loon betaald voor wat geschrijfsel zonder belang of diepgang krijgt mijn volle steun voor hun volledig amateuristische aanpak van de vuilschrijver en de nasleep van de affaire. Een crisismanager zou zeggen, you fucked it totally up. Gelukkig krijgen ze daar geen 404. Te weinig ballen, te weinig rechtlijnigheid en teveel hypocrisie

“Je mag hopen dat een rechter dat ook ziet – context en intentie zijn wel degelijk belangrijk. En als de rust is weergekeerd, wil ik graag met Humo, Brusselmans en Grunberg in gesprek over de ondergrenzen van satire.“

Herman Brusselmans satire noemen is satire.