NYT journalist download whatsapp groep van Australische Joodse activisten en geeft die aan Palestijnse activisten die hen zoveel mogelijk belagen
Ten eerste is een journalist van een groot nationaal medium geen activist volgens de huidige deontologische normen. Indien hij een persoonlijk standpunt wil verkondigen moet dat in een stuk dat strikt afgescheiden is van het onderzocht artikel. Het moet altijd duidelijk zijn wanneer een journalist een persoonlijke opinie inneemt en wanneer hij gewoon feiten geeft. Nu begrijp me niet verkeerd, er zijn geen 40.000 burgerdoden in Gaza. Er zijn er teveel omdat elke burgerdode waar ook ter wereld een slachtoffer teveel is. Maar ook ‘feiten’ moeten correct worden geduid nadat ze grondig en kritisch werden onderzocht. Anders ben je als journalist enkel een notaris van de propaganda en dat kan op termijn chatgtp of AI nog veel beter en goedkoper doen.
Ten tweede kan een journalist geen interne informatie verspreiden, zelfs niet in zijn eigen vrije tijd. De reden is dat hij de infrastructuur, beloning en kennis van zijn werkgever gebruikt om zich in het publieke debat te mengen. Indien hij dit dan nog doet om een bepaalde bevolkingsgroep zo hard mogelijk te laten treffen dan is er niet alleen deontologisch probleem maar ook een juridisch probleem. Voor dergelijke dingen neem je ontslag of verlof. Maar zelfs dat spreekt de krant niet vrij.
Het is hier wel een heel duidelijk voorbeeld van een NYT journalist Natasha Frost in Australia kon toegang krijgen tot een groep van 600 joodse activisten in Australië die na de pogrom van 7 oktober zich hadden georganiseerd in Whatsapp groepen. Ze kon de volledige gesprekken en alle contactgegevens downloaden (zo’n 900 pagina’s) en heeft die dan doorgegeven aan extreme Palestijnse activisten die hun netwerk gebruikten om dit te verspreiden.
Hierna ontstond een ronduit antisemitische pestcampagne waarbij personen online en offline werden bedreigd, protesten werden georganiseerd bij winkels en bedrijven en deze werden gevandaliseerd. Voor onze Vlaamse lezers, daar zaten ook doodsbedreigingen bij. Andere personen verloren jobs of hun bedrijf of winkel verloren veel omzet.
Zij zegt dat die Palestijnse activist dit niet mocht, dat hij haar toelating niet had, maar dat bewijst hoe dom ze in feite is. Wat had ze kunnen verwachten van een Palestijnse extreme activist ? Dat hij absoluut niets zou doen met die lijst van actieve Joodse Israël verdedigers of dat zijn haat alle bezwaren zou wegspoelen ? Ze is nog altijd in dienst van de NYT als Israëlhater van dienst.
Door het incident en de georganiseerde haatcampagne wil de Attorney General van Australië Mark Dreyfus nieuwe wetten opstellen waardoor men dergelijke doxxing zou kunnen vervolgen.
Bron
https://thejewishindependent.com.au/death-threats-boycotts-target-jewish-creatives (ook voor foto)
About The Author
