Hoe Hamas via LFI haar terrorisme laat verdedigen in het Europees Parlement via Rima Hassan

Het probleem met bepaalde linkse personen is dat onafhankelijk van hun sociale en ecologische eisen die voor veel mensen verdedigbaar zijn, is dat ze zich soms inlaten met buitenlandse conflicten zonder een degelijke historische analyse te hebben uitgevoerd op basis van dezelfde democratische en sociale principes. Hierdoor nemen ze snel een positie in die populair en eenvoudig kan lijken maar hen in de praktijk aan de kant zet van zij die het volledige tegengestelde zijn van alle democratische en sociale principes die ze hier verdedigen.

Het is niet omdat rechts haar met dezelfde argumenten aanvalt dat die argumenten op zich alle waarde verliezen . Als de argumenten op zich een waarde hebben onafhankelijk van waar ze vandaan komen, dan dienen ze ook te worden besproken en overwogen. Het is maar indien democraten dezelfde strijd voeren op basis van hun waarden van vrede, verdraagzaamheid en toekomstgericht denken dat deze argumenten aan kracht zullen winnen. De strijd tegen extremisten in hetzij welke gemeenschap of religie is niet enkel de strijd van rechts maar van alle democraten en hoe meer linkse democraten ook deze strijd voeren hoe minder rechts hierdoor geloofwaardigheid kan krijgen en linkse democraten ze kunnen verliezen. Maar zolang links laf zwijgt hoe groter haar probleem wordt.

Het is een typische truuk van ‘linkse’ antidemocraten om de steun van links te eisen wanneer ze door rechts worden aangevallen terwijl ze op zich het grootste gevaar vormen voor de algemene geloofwaardigheid van links.

Net zoals Corbyn heeft Melenchon naast een aantal gevatte sociale en politieke standpunten die volstrekt verdedigbaar zijn voor een links persoon, ook enkele trekjes waarvan je op zijn best koude rillingen van zou moeten krijgen als democraat. Dit is ook het geval bij zijn voorkeur voor sommige politieke regimes, organisaties en personen.

Rima Hassan is een persoon die Melenchon naar voren heeft gestuwd tegen de rest van de beweging in om te zorgen dat ze alle mogelijke ‘palestijnse’ stemmen zou kunnen recupereren. Zoals een leerling tovenaar denkt hij dat hij nadien die krachten of kanker wel zal kunnen bedwingen, slim en sluw zoals hij zichzelf overschat.

Rima Hassan probeert heel zorgvuldig een volledig fake identiteit op te bouwen zoals een spion zou doen die feiten en fictie herschrijft als een sprookje die helemaal niets te zien heeft met de realiteit. (zie bron onderaan het artikel). Ze is geboren in Syrië (volgens haar in een Palestijns vluchtelingenkamp) en heeft nooit tijdens haar echte vorige leven ook maar 1 minuut in Palestina geweest. Net zoals zoveel van de herboren Palestijnen in het westen. Ze vertelt nu het fabeltje dat ze afstamt van haar grootouders Palestijnen die in 1948 zouden gevlucht zijn maar ook hier hangt het verhaal met haken en ogen aan elkaar en is het meer wishful thinking dan geschiedenis. Net zoals haar zogenaamd doctoraat over de Palestijnse vluchtelingenkampen dat we nergens terugvinden maar kan ook niet omdat het niet afgewerkt is en ze zich nu soms als ‘doctorerend’ beschrijft. Het voordeel van een doctoraat is dat je dat heel lang kan zijn.

Ze heeft ook een organisatie opgezet om fondsen en credibiliteit te verwerven de ‘observatoire des camps de réfugiés’ met een website https://o-cr.org/contributeurs/ maar waarvan zowel de Youtube als de twitter accounts reeds enkele jaren quasi dood zijn. Onder de Franse wetgeving moet je echter geen rekeningen neerleggen als je enkel vrijwilligers en donaties hebt.

Forbes had haar in november 2023 trouwens willen kronen tot 1 van de 40 belangrijkste vrouwen in Frankrijk dat jaar maar de Joodse organisaties hebben zich hier sterk tegen verzet omwille van haar verdediging van Hamas en het terrorisme. Uiteindelijk beslist Forbes om de ceremonie in januari 2024 omwille van veiligheidsredenen te annuleren. Voor Rima is dit een voorbeeld van Mannelijke dictatuur waardoor ze zich opnieuw als een slachtoffer kan presenteren ipv te antwoorden op de beschuldigingen.

Ze werkte toen ook als consultant voor Oréal waar ze de deel uitmaakte van een ‘inclusionboard’ betreffende vluchtelingen. Deze samenwerking werd in november stopgezet. Volgens Rima omdat ze haar ‘vrijheid van spreken over de Palestijnse zaak’ belangrijker vond, wat in feite betekent dat ze Hamas niet wou veroordelen om haar positie bij Oréal in het belang van de vele vluchtelingen te kunnen behouden. Volgens haar twitter account wou ze “Alle Palestijnen bevrijden, van de kampen, van Gaza, van Jerusalem, van Cisjordania et van Israël en tevens van de diaspora. Van ’the river to the sea”

Ze is ook niet zomaar een Europees parlementslid ze is voor links de coördinatrice van de Commissie voor de Mensenrechten. En dat is voor haar die van de Palestijnen, kost wat kost.

Het zijn niet alleen haar collega parlementairen die vinden dat ze publiekelijk steeds sterker terrorisme en terroristische en fundamentalistische islamitische organisaties zoals de Moslimbroeders verdedigt – zelfs al lijkt ze als vrouw er helemaal niet op maar als paard van Troje kan dat ook niet. Het is ook de politie en de anti terrorisme diensten in Frankrijk die haar hierover ondervroegen omdat een openlijke steun voor terrorisme strafbaar is in Frankrijk – zelfs al ben je verkozen.

Ze zou toch moeten kunnen een duidelijke gemakkelijk begrijpbare veroordeling van het terrorisme van Hamas kunnen geven zonder te verwijzen naar 1948, het ‘westerse hegemonistische denken’ of ‘internationale organisaties’. Niet dus. Zoveel is duidelijk. En zij moet de mensenrechten verdedigen in het Europees Parlement….

Maar er is nog een verschil tussen al die dubieuze verklaringen en zelf naar een Hamas manifestatie te gaan in Jordanië. Trouwens Rami weet zelf dat het problematisch is want ze geeft zelf toe dat er zelf zo weinig mogelijk publiciteit rond heeft gemaakt. Ze moest wel iets publiceren anders zou men haar verweten hebben dat ze het wou verbergen, maar ze probeerde dus enkel te verbergen dat het een pro Hamas manifestatie was.

Waarom ze dat deed is heel duidelijk op de video’s van de manifestatie die nadien worden gepubliceerd. Ze loopt mee onder een vlag van de militaire brigades van Hamas onder een Palestijnse vlag en als Palestijnse activiste die het land afloopt met conferenties over de Palestijnse strijd moet ze wel goed geweten hebben wat die vlag betekent.

Het wordt niet alleen moeilijk om haar nog te steunen na deze betoging maar tevens is het moeilijk om de steunacties voor haar te ondersteunen omdat ze NIET een stem voor de vrede is, eerder een hinderpaal. Het dus voorstellen als censuur van een vredesduif is je eigen verbeelding van haar voor werkelijkheid nemen.