De Onzin van de Belgische Anti-Terrorisme strategie
Onze Nieuwe Minister van Justitie komt van OCAD en zegt dat hij daar werkte vanaf januari 2016 en dat hij na de aanslagen van maart 2016 – toen niemand iets had zien aankomen – een nieuw systeem van risico analyse heeft opgesteld dat ‘aanslagen’ heeft voorkomen.
Voor de aanslagen van 11/09 nam de politie zoals bij drugshandel de tijd om te observeren of zelfs te infiltreren en wachtte ze om alle deelnemers te arresteren tot ze het hele netwerk kon oprollen – of toch de belangrijkste onderdelen. Dit was ook het geval in anti terrorisme.
Na deze aanslag was het duidelijk dat er wel voldoende informatie was over de daders van de aanslagen om hen al een bezoek te brengen en grondig te onderzoeken waarna men hen had kunnen op zijn minst het land uitzetten en op zijn best het hele netwerk in wording had kunnen stapsgewijs oprollen. Deze ‘whack the duck’ strategie is intensief en maakt soms fouten maar wordt nu in het westen opgepakt en meestal lees je daar weinig tot niets over in de krant. Soms maakt men daar fouten in, maar in het overgrote merendeel van de gevallen worden op zijn minst plannen en netwerken doorkruist en haken mensen af nadat ze geconfronteerd werden met de politie ‘die toch van niets weet, daar zijn ze te dom voor’. Niet dus.
Een ander essentieel onderdeel van anti-terrorisme is de bescherming van de mogelijke doelwitten, zeker als de internationale context van een plaats of persoon een mogelijk doelwit maakt. Dit betekent dat indien ergens in de wereld gewelddadige conflicten uitbreken waarbij men ook lokaal geweld kan verwachten dat men de verharding en verscherping van de bescherming en beveiliging van de mogelijke doelwitten zal upgraden zodat enerzijds planners zullen zien dat dit veel te moeilijke doelwitten zijn geworden en anderzijds dat de mogelijke doelwitten beseffen dat ze een groter gevaar kunnen lopen en een aantal veiligheidsmaatregelen moeten opnieuw testen of toepassen.
Er was een tijd in de jaren 1980 – 1990 dat de Israëlische ambassade en haar ‘diensten’ nog een actieve rol speelden in de bescherming of beveiligingsstrategie van de lokale Joodse gebouwen en gemeenschappen. Nu is dit nog het geval op de luchthaven bij EL AL omdat dit een permanent doelwit is dat altijd zal kunnen worden aangevallen als de beveiliging te sterk zou verminderen. Het is niets voor niets dat Israëlische diensten de luchthaven van Zaventem hebben geholpen om haar beveiliging te herdenken na de aanslagen van 2016. Maar vandaag is dat minder het geval en de Israëlische ambassade van België is hoe dan ook een permanent doelwit van terroristische plannen, zeker door de centrale internationale plaats van Brussel. Een aanslag in Brussel brengt trouwens altijd duizend maal meer artikels op dan in een veel kleinere stad.
En nu komen we terug op de belachelijke discussies in België over de bescherming van onze Joden en de Israëlische diensten die zich hier gevestigd hebben. De burgemeester van Antwerpen wilt het leger krijgen van de federale regering maar deze wilt dat de politie van Antwerpen ondersteunt door de federale politie die taak zou opnemen. Waarna leiders van deze gemeenschap persoonlijke en verspreidde bescherming vragen ….. En dan laat de Minister van Binnenlandse Zaken het uitschijnen dat de Joodse Gemeenschap in feite ZELF verantwoordelijk is voor de bedreiging omdat ze ‘een buitenlands conflict’ zou invoeren terwijl het vooral de PRO HAMAS betogingen zijn die slogans roepen om Joden te verdrijven of te doden. Maar dan is het muisstil en treedt niemand op …. in België
En natuurlijk spelen sommigen hier een spelletje …. net zoals spelletjes werden gespeeld VOOR de aanslagen van 2016 en zelfs tijdens de parlementaire onderzoekscommissie nadien, maar het gaat hier om de veiligheid van een hele gemeenschap en van ons imago als een veilige plaats voor elke gemeenschap en voor alle internationale delegaties die hier aanwezig zijn in deze wereldstad.
About The Author
