Dit is de enige manier om de Gaza oorlog te analyseren en al de rest is wishful thinking

Een goede analyse werd gepubliceerd door de Washington Post gebaseerd op enkele weken van interviews en analyses. Het is een methode om het nieuws de volgende weken en maanden te kunnen analyseren, waarmee ik niet bedoel, het resultaat dat al min of meer vast staat maar wel hoe ze daar zullen geraken.

Dit is de bron om het hele artikel te lezen (abonnement)

citaat “

(Jack Guez/AFP/Getty Images)

Israeli commanders view this war as a series of clocks, all running at different speeds. The Israeli military has its clock to destroy Hamas, which has several months to run but might need to be adjusted; Hamas has a survival clock, which it would like to extend as long as possible; and the United States and Western allies have a clock of patience that appeared this week to have nearly run out.

The Israeli military knows the only way it can put more time on its clock is by adopting tactics that reduce the harm to civilians and by providing more humanitarian aid. That’s a moral imperative but also an operational one. “Every day, we try to wind the spring of each clock,” said a senior IDF officer.

Because of the competing timelines, the IDF has adopted what its commanders describe as a “decision tree” of “flexible, adaptive plans.” One general quotes the recent memoir of retired Gen. Jim Mattis, former Central Command leader and U.S. defense secretary, who wrote that certitude about the shape of a campaign can be a fatal mistake — and that a wise commander needs “a rucksack full of plans.” That’s what the IDF has developed.

There’s an intense debate at the Kirya now about how soon Israel can send some of its reservists home and restart an economy that is nearly at a standstill. Most senior leaders agree that, in a month or two, Israel can begin these force reductions and pull troops back from city centers — forming smaller assault brigades at the perimeter of Gaza City, say, to attack Hamas fighters when they surface from the tunnels.” einde citaat.

Dus de belangrijkste les is dat we niet zullen kunnen gedetailleerd voorspellen wat zal gebeuren en hoe beide partijen zullen reageren op de aanpassingen door de tegenpartij. Maar we kijken aan momenteel tegen een lange belegering met kleine gespecialiseerde lucht- en commando aanvallen die in het nieuws naar de achtergrond zullen verdwijnen.

Hiermee is dan wel effectief bewezen dat zelfs als Hamas er zogezegd in geslaagd is om de Palestijnse kwestie snel op de voorgrond te krijgen door haar bloederige pogrom op 7 oktober ze zal moeten vaststellen dat die door de veelvoud aan crisissen en wacht tot onze economische crisis begint, steeds verder naar de onbelangrijkheid van de binnenpagina’s en de verveelde herhaling zal verdwijnen. Tot ze een alinea wordt in een kolom met kort wereldnieuws.

Het zal dan aan de Palestijnse Autoriteit zijn om te kunnen bewijzen dat ze – eventueel samen met andere troepen uit andere landen – een echte vredesmissie kan installeren en blijven handhaven en dat geen verdere terroristische of raketaanvallen nog zullen plaatsvinden. Daarna zal met of zonder verkiezingen moeten onderzocht worden hoe dit militair bestuur een civiel karakter kan krijgen waarna de regionale onderhandelingen over een blijvende vrede kunnen beginnen. Wat Israël betreft kan dit niet met deze regering maar daarvoor moet de angst voor een nieuwe terroristische – of raketaanval verdwijnen.

Het is nog een lange weg met heel veel mogelijke scenario’s. Laat ons hopen dat deze film uiteindelijk een goed einde zal krijgen.