De onnozele discussie over antisemitisme en racisme – en waarom men zich van vijand vergist

Op de Nationale Betoging tegen Antisemitisme in Brussel (10/12) was er ook een delegatie die zich absoluut wou onderscheiden van alle andere betogers en zich niets heeft aangetrokken van de vraag van de organisatoren (de Joodse Koepelorganisaties) om geen eigen spandoeken mee te brengen.

Er zijn volgens hen goede en slechte antisemieten. De goede zijn zij die een woordenboek aan termen toevoegen aan hun affiches om toch maar zeker te zijn elk soort minderheid te vernoemen. De slechte zijn de anderen die naar een zo breed mogelijke coalitie tegen antisemitisme streven van links tot rechts en die op een paar spijtige uitzonderingen na ook democraten en antiracisten zijn. Maar beide groepen zijn hoofdzakelijk democraten die zich hopeloos verdelen over strategie en woordkeuzes die minder belangrijk zijn dan het uiteindelijke doel. De anderen willen doen voorkomen als een bende fascisten en racisten kan niet verder van de waarheid zijn en was dan ook een slag in het water;

Je moet wel weten wat je wilt als je een politieke strijd voert die zo belangrijk is voor de Joodse gemeenschap. Als je enkel met gelijkgezinden wilt betogen en steeds de lat hoger legt van welk soort opinies nog aanvaardbaar is, dan ga je uiteindelijk weinig mensen vinden die nog met je mogen meestappen. En voor de duidelijkheid Fascisten en Racisten horen daar niet toe en de organisatie had gevraagd aan de politie om hen te verwijderen indien ze zichtbaar zich zouden aansluiten.

In de lange geschiedenis van het democratisch en antifascistisch verzet is deze verdelende strategie regelmatig een verliezende strategie gebleken. Uiteindelijk wonnen hierdoor de fascisten in 1933/1936 … Maar geen nood want de zuiverheid van de verschillende democratische fracties was bewaard gebleven.

Als je deze politieke strijd zo belangrijk vindt omdat een hele gemeenschap zich bedreigd voelt en het duidelijk is dat de politieke verantwoordelijken weeral niet veel bereidheid tonen om daar ook effectief iets tegen te doen, dan moet je een dergelijk groot breed front vormen om invloed te hebben. Dit was de strategische keuze van de drie Joodse koepelorganisaties. Enkel Belgische vlaggen en één groot spandoek tegen het antisemitisme. Dit heeft geleid tot een betoging die veel groter was dan men had verwacht al heeft de polemiek in de Franstalige pers door sommige progressieven een negatieve invloed gehad en had de mediaban in de Vlaamse pers ook haar invloed. Daarom kan je ondanks alles toch nog van een succes spreken.

Er zijn weinig gemeenschappen waar men zo verdeeld is tussen links, rechts, gelovig of niet, zionistisch of niet en pro Israël of niet is en ik vergeet waarschijnlijk nog een tiental andere mogelijke onderwerpen. Indien de strategische optie van in het begin niet wordt genomen om zo breed mogelijk te gaan, dan vervalt men weer in de eindeloze theoretische discussies waarbij iedereen ongelijk geeft. De enige keren in de geschiedenis van het Jodendom dat men heeft standgehouden of zich heeft kunnen verzetten of samen grote dingen heeft kunnen realiseren is wanneer men onderling over een aantal principiële dingen akkoord ging en op basis daarvan samenwerkte. De Israëlische soldaten in Gaza die tegen Hamas vechten waren voordien misschien de grootste politieke tegenstanders. In het verzet tijdens WWII stonden aanhangers van LeopoldIII naast communisten, liberalen en christenen in hun gevecht tegen de Nazi.

Als het Joodse volk een front vormt is het sterk en als het haar vrienden overtuigt met een duidelijke kernboodschap dan zou het gemakkelijker moeten zijn om meer mensen te verenigen die de Joden in België tegen bedreigingen en discriminatie willen verdedigen.

En ik hoop echt dat een tweede betoging tegen antisemitisme niet nodig is want die zal enkel plaatsvinden na een aanslag. Maar ik verwacht dan ook dat je dan WEL de intelligentie hebt om weeral niet met context en andere bijkomende eisen af te komen.

Voor de rest hoop ik dat je zal genieten van de vele posts op twitter over de Joodse Vrouwen die niet serieus worden genomen, over de Arabische minderheid in Israël die geen apartheidsstaat is, over de hoop op een vredesakkoord wanneer de militaire campagnes afgelopen zijn …. en ook over wat je niet leest zoals geen verwijten naar islam op zich of mensen als groep of steun voor een extreemrechtse regering van Israel. Dat soort dingen lees je hier of niet.

Dus jullie discussie is semantisch en mijn verontwaardiging is strategisch.